Depremden sonra insanların büyük bir karamsarlığa girdiği,her şeyi boş verip bir kaos içerisinde ölümü beklediği,umutları asla ölenle bitmemesi gerektiğine,yaşamın devam etmesine istinaden yazmış olduğum bu şiir.Sevgiyle kalın umutla kalın dostlarım.Slm.

Yitirilmesin sakın toprağa verdiğimiz bedenlerle,
Moloz yığınlarının altında kalan umutlarımız,
Hani bir başkaydı gençliğimiz,
Kıymetini bilemedik yaşadıklarımızın,
Sırçadan köşkler yapardı genç beyinlerimiz,
Aralardık azimle kafamızdaki kara bulutları,
Hiç yılmadan yorulmadan,
Uzanırdık sıcaklığını duyardık güneşin,
Akşam vakti dolmadan,
Biliyorum çok uzak değil,
Şu dağların arkasından,
Yine doğacak güneş pırıl pırıl,
Yine ısıtacak kalplerimizi,
Ellerimiz gösterecek en son maharetini,
Yeniden yapacağız yok olan yıkılan yerleri,
Yine umut saçacak çevresine,
Şanı yayılacak tüm dünyaya,
Göğsümüz kıpır kıpır kabaracak,
Alargaya demir atacak gemilerimiz,
Körfezin beyaz dalgaları vuracak,
İskeledeki genç kızların eteklerine,
Delikanlılar caka atacak,
Eskisinden daha da iyi olacak,
Ümitle beklediğimiz,
Kavaklı sahilleri, Körfezimiz.

’Çile Vapuru’’ adlı şiir Kitabımdan
2000