DUY BENİ ANNEDuy beni anne Yoruldum artık avuçlarımı sabahlara kapatmaktan Akşamın kör vakitlerini ortak etmekten yalnızlığıma Acılarımı saklamaktan yalancı tebessümlere Yasa boğdular fani ömrümü Derin izler bıraktı kavuşmak isteyip kaybettiklerim Canımı yakıyor yüreğimde biriktirdiğim yaşanmamış yazgılar Keşke başımı omzuna yaslayıp ağlayabilseydim anne Duy beni anne Düşlerimi çaldılar Kahramanı oldum bütün hüzünlü hikayelerin Kanadı kırık bir kuş misali avuçlarımda şimdi yaralı yüreğim Her gün yeni bir vurgun iniyor bedenime Kirpiklerimde hep yağmur bulutları asılı Hüzünler dökülüyor gönül bahçeme Hazana dönüyor mevsimlerim Keşke ela gözlü küçük meleğin olarak kalabilseydim anne Duy beni anne Bir şeyler çekiliyor içimden Bedenim soğuyor üşüyorum Boşlukta süzülüyor ruhum Perdeler çekiliyor gözkapaklarıma Susuyor iç sesim Ölüm saçlarımı tarıyor anne Sana geliyorum Bir gün beni duyacaksın değil mi anne... ( hayat ışığı ) |
Emin ol ki duyar anneler ruhları ölmez.
Güzel mısralarını sevgimle kutlarım