Küçüktüm çok küçük
İki odamız vardı biri büyük diğeri küçük
Ben büyük olan odada doğmuşum bir şubat ayında
Söylediklerine göre en kıymetli benmişim..
Bir bahçemiz vardı içinde türlü türlü çiçekler
Bir dünyamız vardı içinde türlü türlü hayaller
Babamın bizi okutup çol çocuk sahibi olmamız
Annemin ise her zaman birbirimizle iyi geçinmemiz gibi…
Dünyada dört kişisiniz oğlum dört kişi derdi…
Hepimizin ayrı ayrı hayalleri vardı
Ve hepimizin bitmez tükenmez ümitleri
Babamın yol kenarına altı ambar iki katlı ev
Annemin ise çamaşır makinesi ve güzel bir mutfak
Tırnakları sökülürdü garibimin çamaşır yıkamaktan
Babamınsa imanı gevrerdi bir omuz gücüyle çalışmaktan
Sonra yavaş yavaş büyür olduk küçülen dünyalarda
Elimiz iş tutmaya başlamış cebimiz biraz olsun para görüyordu
Hayallerimiz gerçekleşirken bazı varlıklarımızı da yitiriyorduk
Kimimiz gençliğimizi kimimiz ise saygı ve sevgiyi
Evet zamanın çarklarında gerçekleşmeye başlarken hayaller
Hayallerin başlangıç noktasına tekrar dönüyordu hayallerimiz
Önceden mutfaktı, güzel bir ev, ve hep beraber yaşanacak bir ömür
Evet, olmuştu belki de annemin mutfak hayali
Ama hayat sahnesinde kurguladığı senaryonun oyuncuları nerde acaba
Ev, araba, giyim kuşam güzel yiyecekler, güzel içecekler hepsi belki var…
Ama hayallerin başlangıç noktası nerde,,, Nerde evlatlar, nerde analar…?