sevmek...


"sevmek" dedim.
"yoluna ölmek" dedi.


"yol" dedim.
"alıp başını gitmek" dedi.


"gitmek" dedim.
bir "ahh" çekip, "dostlardan ayrılmak" dedi.


"dost" dedim.
durdu. bana baktı. "dost" diye mırıldand?.


"yüregime nasıl koysam bilemedigim" dedi.


"yürek" dedim.


"dünyalar? içine sıgdıramadıgım" dedi.


"dünya" dedim.
"hayatın bir yüzü" dedi.


"yüz" dedim.
"ardında ne gizli bilemedigim" dedi.
"giz" dedim.
"hep çözmeye çalıstıgım" dedi.
"Çalısmak" dedim.
"bitmeyecek öykü" dedi.
"öykü" dedim.
"binlercesini içimde gizliyorum" dedi.
"gizlemek" dedim.
ıste, her seyin bitimi" dedi.
"sey" dedim.
"sevda" dedi.
"sevda" dedim.
"pesinden kostugum" dedi.
"kosmak" dedim.
"hayat, bir maraton" dedi.
"hayat" dedim.
"öyle kısa ki!" dedi.
"niçin kısa?" diye sordum.
"yasanacak çok sey var, zaman yok" dedi.
"yasanması gereken ne var? " diye sordum.
"ask" dedi.
"kaç kere?" diye sordum.
"bin kere" dedi, "milyon kere"
"neden bir kere degil?" diye sordum.
"bütün askların toplamı, en yüce ve tek ask" dedi.
"önce ona varsan olmaz mı?" diye sordum.
"keske olsa" dedi, "ama önce yogrulmak gerek"
"acı çekmek mi?" diye sordum.
"evet, ask acısında yok olmak" dedi.
"yok olunca!" dedim.
"iste gerçek askta o zaman yasamaya baslarsın" dedi.
"gerçek ask!" dedim.
"büyük o!" dedi.
durdum. durdum. ve sustum!
"neden sustun?" diye sordu.
"yüregim titredi sanki" dedim.
"neden?" diye sordu.
"bilmiyorum" dedim. "büyük o!"
"evet" dedi, "büyük o!"
"nerede?" diye sordum.
"her yerde" dedi.
"nasıl?" diye sordum.
"yüregini aç" dedi.
"yüregimi açmak!" dedim.
"bir tebessümle bak her seye" dedi.
"tebessüm" dedim.
"her kapının anahtarı" dedi.
"kapı" dedim.
"girmeden bilemezsin" dedi.
"ya korku!" dedim.
"bilinmeyenden korkar insan" dedi.
"ben bilmiyorum" dedim.
"neyi?" diye sordu.
"ben’i" dedim.
"sen kimsin?" diye sordu.
"ben kimim?" diye sordum.
"sevgiyle beslenensin" dedi.
"kimin sevgisiyle?" diye sordum.
"büyük o’nun" dedi.
durdum. durdum. yine sustum.
"kimsin?" diye sordum.
"sen’im" dedi