GÜL KONCASI

Ben gül koncasıyım, açarım gönülde,
Kokar her yaprağım, koparıp sevende,
Solar her yaprağım, o sıcak günlerde,
Ben gül koncasıyım köklerim bahçede.

Bahçeler süslerim, / aşıklar koparır,/
Çok kez dikenlerim, / batardır ellere,/
Dikeni battı der, dertlenip yakarır,
Kırmızım verilir, / sevdalı gönüllere,/

Ben gül koncasıyım, insan değilim ki,
Aklım yok fikrim yok, sizinle konuşsam,
Dilimi bilmeyen, / konuşup sevmez ki,/
Siz gonca severken, konuşup dursam.

Ben gül koncasıyım, okşayın koncamı,
Benden zarar gelmez, okşarken sizlere,
Bırakın o dursun, / yolmayın yoncamı,/
Ağlamasın koncam, / düşünce yerlere./

Bir, bir satar beni, her cingen sokakta,
A-be gönül al der, / yaklaşıp yanına,/
Görmüştür güzeli, / severken oracıkta,/
Almazsan bir dal gül / küfreder şanına./

a.yüksel şanlı er