Mezarımın Penceresinden
Gölgesi peşinden gelmeyen
dev cüsselerde, minnacık yürekler ihanetin kanıyla sulanmış demirden çiçekler yeşertiyorlar mezarımın üzerinde deniz ve gökyüzü kavuşmuş yalan sen ve ben ayrılmışız o da yalan sadece öyle görünüyor mezarımın penceresinden melek ve şeytan ayrı hamurdan aynı sofrada doyan yüzünde ölüm hazzıyla, kanatsız uçan yaratık insan aynı ateşte önce yaktın sonra yağdın dinsene artık revzeni açık mezarımda çok yalnızım ağıdın bile yakıldı sen de ölsene artık Simsiyah |