Keder Yükledim Gözlerime
Durduk yerde
Hüzün yükledim kendime. Geçmişin labirentlerinde kayboldu gözlerim, Bilmem ki... şimdi ben neyi özlerim? Aşina bir yüz geçti gönlümün sokaklarından, Burkuldu kalbim, İki damla yaş süzüldü yanaklarımdan. Öfke mi? Kırgınlık mı? Neydi bakışlarındaki mana? Pişmanlık dalgaları vurdu ruhuma. Bunaldım. Garip sıcaklık duydum. Serinlerim diye sahile daldım, Çakıl taşlarını kaydırdım denizde. Unuttum sandığım, Üstünü örtmekle aldandığım, Bir siluet belirdi önümde. Bölündü binlere... milyonlara... Birer birer Karşımda köpüklendiler. Yüzüme düştü tuzlu zerreler, Anlayamadım… nereden geldiler? Dedim ya: Durduk yerde, Keder yükledim gözlerime. Kenan Aydın |