Çaresiz Bırakır Bazen ZamanBittiği yeri gibisin aklın Mekansız dermansız bırakılan Oluyor ki öyle bir zaman Sılayı da arayamıyor Gurbeti de atamıyor başından insan Tanımı kahrediyor pişmanlığın Ne yurdundasındır ne yuvanda Ne sevdiklerine sunacağın sevgi Ne birlikte çekebileceğin bir acı Nasıl bir yeldir ki savurur insanı Öyledir ki ummadıkların Geçip gitmez biçare insanın aklından Gözün aydın mı denir Kahır nefesinden haykırışlarla intizar mı Ermişsindir Senin bile beslemediğin muradına Bir ıssızlık ve yalnızlık erbabı Ne gülüyor ne de ağlıyorsa şu insan Devrilmiş gibiyse kapılıp seline riyaların Yıkılmışsa bir bir güven duvarları Soğuk gülücüklerle yolculuk gibi olmalı Birinden öbürüne mekanların 17.12.2012 Denizli |