Yorgun İklimlerYorgun iklimlerin kara yazgısını taşıyorum üzerimde Geceye teslim sanıyorum yalnızlığım Ve her defasında yanıldığımı ,Sabah olunca anlıyorum Çünkü güneş doğunca yalnızlığım dimdik karşımda duruyor İşte o an gündüzler gözlerimde siyaha boyanıyor Geceyi yeniden yaşamaya başlıyorum Beni hep gülerken gören kadın Sen filmin hep ön yüzünü gördün izlerken Perde arkasında ne yaşanıyor Nelerle sınandığımı bilmiyorsun Şimdi iyi seyret bu sahnelerin çekilişlerini Bak burada kan revan içindeyim Sensizliğine göğüs gerdiğim için Kanıyor yüreğim,ağlıyor gözlerim Çöllere düşmüş mecnun gibiyim Sana susamışım ama Bir damla sevgi suyum kalmamış içecek Çünkü gidişinden sonra Kurudu sevgi kuyularım Ve artık tek kelime etme Sen her zaman ki gülmeye Ben ise Yalnız yürümeye devam edeyim.... yazan Mehmet AKÜZÜM |
iç sesleri olduğu gibi düşmüş izlenimi var şiirde, bu da şiiri keyifli kılıyor.
tebrikle can kaleme...