KIR KALEMİ

Bilmiyorum
Artık bilmiyorum
Hiçbir şeyden emin değilim
Tek düşüncem
Bir an önce
Şu koyu karanlıktan kurtulmak

Artık hüzün dalgalarının
Benim kıyıma vurmasını istiyorum
Martıların benim kıyıma konmasını
Sevgilimin bana doğru yol almasını arzuluyorum

Peki ben neyi istiyorum?
Galiba ben sevgiyi bulmak
Yada en olmaz yerde çığlık atmak
Bağırmak istiyorum

Diyeceğim ki
Durdurun dünyayı
İtirazım var bu yalan dolana
Bu haksızlığa
Bu mutsuzluğa
Kötü olan her şeye

Ya da
Kederleriyle boğuşan bir insanı güldürmek
Yüzündeki o tatlı tebessümün
Bir kelebeğin endamıyla
Uçuştuğunu görmek istiyorum

Bir sabah
Güneşin doğuşunu onunla seyretmek
Kim bilir
Belki de mutluluk çemberini delmek istiyorum

Ya güneşin batışı
Korkuyorum
Hem de çok korkuyorum
Ne de olsa
Bir gün daha tükendi her şeyiyle
Kederiyle
Üzüntüsüyle
Neşesiyle

İster istemez bir hüzün çöküyor insana
Ama inanın
Elemleriyle güzel güneşin batışı
Akşamlar onunla güzel

Ya gece
İçinde ne gizler saklar
Ya o saatlerin günlere dönüşleri yok mu?
Aylar
Yıllar
Asırlar gelir ardından belki de
Derbeder insanı
Çıldırtır

Bir sıkıntı gölü oluşur birden bire
Ve sen
O gölde batmamak için
Çırpınır durursun hep

Lanet olası karanlıklara
“Hayır” diye bağırmak
“Yeter” diye isyan etmek
“Dayanamıyorum” demek yararsız
Boş
Yutar seni
Ve sonra
Kaybolursun

Öyleyse dolu olan anlamlı olan ne?
Sevgi
Tabi ya
Çok yakınımızda her zaman

Sevgi
Aranıp ta bulunamayan
Ara sıra kaybolan bir Hint kumaşımı ki?
Belki de elini uzattığında
Tutuverecek kadar yakınında

İşte bütün mesele bu
Çözmek gerek
Tanımak gerek
Bu dünyayı ve insanları

Hayatı kabullenmeli her şeyiyle
İyisiyle kötüsüyle
Güzeliyle çirkiniyle
Yaşamalıyız bu hayatı doya doya
Severek sevilerek
Hem de mutluluk
Ve başarı içinde

1992 / GAZİANTEP


NOT:
Şiir arşivimi tararken 1992 yılında yazmış olduğum, bu acemice şiirimi sizlerle paylaşmak istedim.