Susuyorsun!
Birkaç damla gözyaşıyla;biraz hüzün ve bir tutam ayrılık var gözlerinde.
Bende susuyorum!
Bildiğim onca şeye rağmen...
Seni ölesiye sevmenin acısını içimde hissederek ve gözlerimden akan yaşlarımın beni yakmasından korkarak öylece susuyorum..
Aslında bu bir yalan;
susuşum yanmaktan değil;seni kaybetmekten korktuğumdan..

Ve sen hala ağlıyorsun....
Sanıyorum bu gözyaşları bir gidişin ertesinde yaşanankiyle aynı ..
Boğazındaki bu düğüm dönüşü olmayan bir gidişin habercisi mi yoksa?...
Ben bu tabloyu hatırlıyorum sanki.
Şairlerin en nefret ettikleri;
Sevenlerin en olmaz dedikleri;en korktukları anları bu tablo...

Ve bende susuyorum seninle birlikte şimdi.
Susup delicesine ağlıyor yüreğim.
Sensizliğe adım adım yürürken ben tükeniyorum;
gözyaşlarını yüreğime akıtırken sen;
sessiz bir çığlık olup meydan okuyorum geceye çaresizce...

Artık küllerimden yaratıyorum tekrar kendimi.
Bu hain gecenin bugünkü siyahlığını şimdi daha iyi anlıyorum.
Biliyorum bu gidiş zor olacak;
çünkü yüreğim bir `GİTME` nin üzerine basa basa, kahreden simsiyah bir terkedişin koynunda bulacak kendisini.
Belki gidilen yollar tekrar hatırlanmamak üzere unutulacak.
Belki bütün mevsimler,bütün anılar hafızalardan silinecek;fotoğraflar eski;fotoğraflar siyah,
kimbilir belki hayatlar dahi kendisine yer bulamayacak bu karanlıkta....

Ama bu geceler..
Ah bu geceler hep böyle siyah, hep böyle senle dolu,hep böyle özleminle an gibi aklımda kalacak.
Biliyorum bu gidişin zor olacak..
Yüreğime bir taş oturur belki ama gözlerim sensiz hep öyle umutlu,
hep böyle siyah gecelerde seni severek kalacak...

Ben yine susup bir köşeden seyretmekteyim bu ayrılığı.
Gelen giden;bakan bakmayan;gören görmeyen herkes gözlerimden geçerken;
aradığım bir gidişin ardından bana kalan bir avuç gözyaşı olacak...
Şimdi bu sensizliğin arifesinde neler olacağının korkusundayım..
Hani gitme diyerek başlayıp sonu kimbilir nerelerde biten bir sensizliğin........

KimliksizSaatler (Engin Mağat)