GÖBEL
Çapı ne dönüp bakmaz
Her yere koşar göbel Bin türlü hüneri var Coştukça coşar göbel Her şey ondan sorulur Başköşeye kurulur Konuştukça yorulur Kendini aşar göbel Selam almaz verince Hoşlanmaz hiç yerince Ağasını görünce Düz yolda şaşar göbel Hep kendinden bahseder Sorsan dünyaya yeter Ateş olmadan tüter Sel olup taşar göbel Her gün bin renge girer Pireyle cenge girer Her başa çorap örer Rüzgara işer göbel Mehmet BULUT |