ATABİLMEZSİNSevdiğim gönlümde aşkın ateşi Seni nasıl sevdim "bile" bilmezsin Durmadan akıyor gözümün yaşı Kançanak yaşımı "sile" bilmezsin Şu ahir ömrümü ben sana verdim Sevince gönülden murada erdim Sükûtu hayale gülümü derdim Hakikat hilkati "dele" bilmezsin Umarım Mevla’dan kalmasın ahım Sarsın sarmalasın gönül ervahım Sanma ki dünyada sultanım şahım Kübra’yı makamda "güle"bilmezsin Yanağın gül pembe dudağın narda Düşürdün aşkına gönlüm hep darda Tükenmez dertlerim gelir art arda Çağırsam sen bana "gele" bilmezsin Bir elinde gül var birinde diken Kalbimi yerinden sen oldun söken Her geçen gün beni kendine çeken Sonra da yâd ele "sala" bilmezsin Elinsaf sevdiğim sonun nedamet Sunduğum çiçekler hep demet demet Bilmem bu ne hiddet bu ne azamet? Küstürürsün gönlüm "ala" bilmezsin Dedirtme aşkımdan bana elaman Gitsin kara bulut gülsün asuman Caydırma sevmişken seni bu Numan Gönül firkatinde "kala" bilmezsin 13.09.2005 // Numan AKKOYUNLU Hilkat : Fıtrat, yaratılış. Firkat : Ayrılık, ayrılış. |