OYSA
işgale uğramışım
özgürlüğü elinden alınmış memleket gibiyim, dar geliyor dünya... yeşil gözlerin de olmasa... çekilmeyecek bu esaret... ne yer, ne gök yetmeyecek... oysa kuşları çok severim... hele ki güvercinleri... martıları, başına buyruk kartalları... dalgınlığım dargınlığım kime dersiniz adları saklı kalsın nasılsa, mahşerde hesaplaşırız... oysa çiçekleri çok severim... babannemim çiçeği... sardunyalara hayranım kendimi bildim bileli... papatyaları, kasımpatlarını, gülleri, beyaz gülleri... beni ne yana atsanız olmayacak doluya koysanız almayacak boşa koysanız dolmayacak oysa yıldızları çok severim... mehtabı, denizi, ormanı... doğuştan geliyor bu kırılganlığım en çok kendime kırıldım siz bakmayın... benim bana ettiğimi etmedi daha hiç kimse... belki affederim birgün kendimide... oysa çocukları çok severim... haylaz yaramaz masum insan melekleri... çocuktum ya herkes kadar büyümeye heveslendim büyürken insanın canı çok yanıyormuş yaşamadan anlayamadım... şimdi mi? yaralarım var yardan yana eşten yana dosttan yana... ama illa ki savaşım kendimle... mağlubiyetim de galibiyetim de bende, benimle... sibel varol |
Çok konu var şiirde
ve çok da güzel olmuş
Sevgi ve hürmetle