"ö.ç.m" den Maniler (7)
Canın yanıyor canım
Yanımda yok cananım Öyle berduş gezerim Delik deşik sol yanım Yâri gördüm bir anlık Seyran olsa samanlık Yâr yanımda olmazsa Dünya bana karanlık Dönmüyor benim çarkım Dağılmış evim barkım Yârim burdan gideli Mecnun’dan yoktur farkım Yâr bana haldaş olsa Yoluma yoldaş olsa Ben yalnız yürüyemem Yâr bana koldaş olsa Yârim sorar paramı Anlamaz ki yaramı Söyle önemli olan Sevgi midir para mı Terazimde var dara Yoktur derdime çâre Yârim ellerin oldu Sol yanımda var yara Yârle yapın aramı Sormayın siz paramı Birazcık insaf edin Sarın benim yaramı Çürük elma satana Kazı bütün yutana Yazık iş görmeyip de Hep çamura yatana Yârim beni sezer mi Naz edip de ezer mi Yârin işve nazından Benim gönlüm bezer mi Benim yârim bir inci Güzellikte birinci Yârine kavuşanın Pek hoş olur sevinci Candan söz bir incidir Acı söz can incitir Mazlumları ezenler İnsan değil kincidir Biber yeşildir, tuz ak Kurmuşlar bana tuzak Dere tepe dinlemem Olsa da evi uzak Ben yârimi sesledim Sazımı da süsledim Yârimin sevdasını Ben yıllardır besledim Olmasa bile param Kanamasın tek yaram Yârimi sargı yapıp Yaralarımı saram Benzerim bir nefere Yârle çıksam sefere Sen komutan ben nefer Olsun artık bu sefer Yârim sanki masaldı Yel oldu eller aldı Taşındı buralardan Sadece resmi kaldı Ben sel olur taşarım Aşılmazı aşarım Yâr yanımda olursa Dalga gibi çoşarım Havalar don, ayazdı Yârin teni beyazdı Sevdiğimi görünce Yüreğim donayazdı Dalma öyle derine Gitme körü körüne Ayağını sıcak tut Başını koy serine Adnan ÜNAL"ö.ç.m" 57 |