Abd-sürd
A
Farz et ki ilk katliamda ben yitmişim Ellerime düşen ölümleri indirmişim Perdeme bulamış tenha Damarımda aşk izi A Evladır cüretkâr bir hırkaya büründüğüm Hüzün kesilmeleri Bir peygamber duasıyla seslen bana Beni hitap, beni sar A Kıyametim, sessiz bir ölümdedir Kefen bezimde sultanım Kefen bezinden mintanım Sar beni, nefesle İkra bismike Oku ve ıslat Dudak kıpırtısındayım Ölümün Dudağının kıpırtısındayım A Bu şehrin ayasında tırnak arası hüzünler Bulaşmış gitmelere ölümler Hepsinde bir tenha Hepsinde bir izbe Soluğun kesilir sessizce Gitme kal arası sessizlik İşte budur esarete dokunan A Farz et boşluğumdan, yanaşmışım bir morga İstanbul’u ben sarmışım nefesimle Hayalim gezinmiş tepelerinde Çamlıca’nın Büyümüş de çiçekler toplamışım sana Yüz santigrat ötede kaynamışım kemiklerimle A Savaşlar sözüm olsun, hangi ötede derilmişse çocuklar Sevinçleri kursağında kalmış analar bilirim gözyaşlarıyla Kaleleri fetheden komutan anısına, sallandırıyorum hayallerimi Dört duvar, car taraf, hüzün notalarıyla |
Vesselam...