göç kuşları
..
gün; kışlara düğümlendi sevgili sustu üşüyen yaprakların hışırtılı sesi anladın değil mi ilk buluştuğumuz sevda parkındayım şimdi dinliyorum sessizliğin hüzzam melodisini duymuşsundur belki yüreğimin k/aralığına sensizliğin indiğini bitiremedi geceyi ayrılıkta kırılan uzağımın merceği hiç merak etme beni gönül elinin bakıra çalan rengi düş ayazından d/eğildi unutma;güneşe yakındır özlem mevsimi vuslata sıkıca sarıl diyor kalbin bilgisi göğe tutunamayan g/izi çığlığında d/üşüyor kar tanesi geç kalmış sonbaharıyla aciz bir sal/tan/atın sırtında ağlamaklı, kanatsız göç kuşları ... |