kadın
Hangi halin zaman aşımısın bilemem.
Bu masadaki İstanbul senin mi? Sinmişken kokun üzerime biraz daha kal ne olur. Tükettik sana ait bütün ütopyaları Her doğan çocuk öldürüyordu gözlerinde seni. Beton rengi bir yalnızlık dolaşıyor çevremde, Eski tadı yok artık sonbaharın, Sen mahşerin uzun saçlı kadını, Ne yana baksam cehennem ne yana baksam ateş kızıllığı. |
İşte tam burayı, gözyaşımla avuçlarıma yazıyorum ben...