Yazık denilecek zamanlar ve yaşamlar var,
Elden ne gelir cümlesi aslında çoğu zaman yalan,
Hasret duyduğum doğrular var,
Yok olan düşler ve ağlayan çocuklar,
Ağlayan melekler var,
İnsanların bencil hırslarına kurban,
Yıkılan yuvalar var, bencilce tutkuları ağır basan,
Üzülmek neye yarar, olan olduktan sonra,
Benim içime dert olan, bir diğerine bayram,
Üzgünüm bugün, belki üzüldüğüm benden habersiz,
İnsan olduğumdan utanıyorum, elim acılar içindeyken zaman,
Ne yapacağımdan çok, yapamadıklarım dan muzdarip,
Gözlerim ağlamıyor ama kalbim katıla katıla ağlıyor,
Hüzünlü yarınlar ve umutsuz sabahlara uyanacak,
Onların acıları hep içimi parçalayacak.
Gitmek istiyorum şu andan ve gelecek olandan,
Kuzucuklar yorganlarının altında dökerken gözyaşı,
Kim nerede ve neden mutlu oldu ki bu durumdan.(Z.Ç.S.)

Not: Acı her zaman bir yerin yaralandığında duyulmaz bazen yapamadıklarımız için duyduğumuz manevi acılarda bizi perişan edebilir, ölüm hariç....