RABBİME EMANETİZ
Alay ediyorum artık kendimle
Dalga geçiyorum hayatla bile Kah gülüyorum halime Kah üzülüyorum kendime Ama hiç ağlamıyorum bitmişe Bazen sövüyorum gelmiş geçmişe Birde çizgi çekiyorum etmişe Olmadi tesbih çekiyorum meclis’e Oldu olacak doldu dolacak merakım kalmadı Çıkarı olmayan işi kalmayan kapımı çalmadı Aramazsam kimse öldümü diye sormadı Dost sayanlar bile selam verip almadı Tükürürüm böyle dostluğun hayatın çarkına Uyarsan kendini bilmeyen insanın aklına Hem olursun deli hem dönersin şaşkına Biri dur.! desin yalvaralım ALLAH aşkına Bir zamanlar vardı dostu arkadaşı toplu ziyaret Şimdi selam almak bile çoklu ticaret İnsan kandırmak övünülecek maharet Herkeste olması gereken dürüstlük aranılan meziyet Anlamaya anlatmaya kimsede kalmadi derman Hırsıza namusuza arsıza hala çıkmadı ferman İbreti alem için gerek artık yağlı urgan Sallan ağam sallan sallan paşam sallan Bismillah nerden çıktı bu şiddet merakı Korkuyla düzelmez çürüyen insan ahlâkı Yaşam zor bazen yaşamak zoraki Bir kendine birde yaradana inanman yeterli Affet Allah’ım bağışla sen bizi Biliriz hersey hakkın adaleti Karşılıksız bırakmaz rabbim ihaneti Bu can bu soluk yaradanın emaneti Unutan kullar görüir ilahi adaleti |