Bekleyiş“Gül esirgemez kokusunu d/alından.” Kurutulmuş olsa da Eskitilen sayfaların arasında zamân Bir renk gelir Bir türkü gözlerine Açılır kırmızı kapıları hayâtın. Nitekim Yürek coşar Akıl engel koyamaz yorgunluğundan. Islanır koyu düşler rengi açılır Kurutulur her hali k/ayıp günlerin. Ağlamak istenir Lâkin ağlanamaz Tutar gözyaşlarını kalpteki yârin derin izi. Dem zamanlarında sevdaların Âşık çalar kalp d/inler Kalp söyler âşık ağlar nicelerdeki haline. Hasret kokar her yanı cennetin Cehennemin sıcağında yanılırken azar azar. Gün geceye bulanır Kelimelerse öksüz kalışlarından şikâyetçi. Geceden sabaha Sevda yükünden memnun Bir kadın bekler Bin ömür ekleyerek a ş k ’ına. Nihayetinde Bekleyişin zor haline alışılır Özlense de her hali Her s/özü sevgilinin Huzur ile yaşanır Gül kokusuna hasret sevdanın dallarında. Oysa “Gül esirgemezdi hani kokusunu d/alından.” |