sonsuzluğun pençesi
Kaybolan, sabahı yapamayan yürekler
karanlık gecenin sonsuzluğa açılan kapısı uçup giden hayeller, varolmayan gelecek titrek dudaklarda korkulu bir sözcük, ölüm ayaklarımızın altı kapalı kuyu tahta ,toprak birde kefen yolun sonu gelecek kapanmış, geçmiş ise tek konu kürek sesleri son noktayı koydu zaman yok geçsin, umut yok bitsin geçmiş peşinde, sen geçmişte kilitlisin kapalı kapılar ardında ağlar sevdiklerin gün gelir sende unutulur gidersin. |