damlaya damlaya - VIII
“insan hiç bilemiyor ne çok sevdiğini
giden bir ömürse kim alır verdiğini * çatlamış toprak gibi hasrettim rahmete ıslak dudakların değdi bunca zahmete * biliyorum beni sevebilmen mucize ama ilaç olur benim gibi acize * hayat tekrar tekrar başarısız deneme kıymetimi bilmedin canın cehenneme * en doğrusu kaybedince çekip gitmektir zira aşk sevda oyununda kaybetmektir * bir zamanlar sanki çöle can veren ırmak şimdi yolda bulsam almam kesilmiş tırnak * hiç vicdanın yoktu şeytana uyduğunda şimdi sızlasın her sesimi duyduğunda * soğuk havalar kapıda önümüz kıştır bu kış da beni yakan o şehla bakıştır * mevsim kara kışa dönse de önemsemem yaşlansam da gönlüme kış gelsin istemem * gelecek geceye gizlenmiş bir sabahtır geçmiş her seferinde çekilen bir ahtır…” 08.12.2012 bayram eser |