öğüt
Zor çıkarma kolay eyle,
Yorgunu yokuşa sürme. Kaldır düşenleri yerden, Yardımlaş ipe un serme. Okşa yetimin başını, Tuzla fakirin aşını. Koyma tekere taşını, Gidenin yoluna durma. Güven dostunun sözüne, Ayrılma sarıl özüne. Getirme halel gizine, Ehli hali düşe yorma. Olanın kıymetini bil, Başına bela olur dil. Gideni bırak, hemen sil, Onun hesabını sorma. Böbürlenip dik yürüme, Peşinden kibri sürüme. Edebi hıfzet kürüme, Gül yerine diken derme. Çilekeş hadim arife, Aykırı gitme tarife. Derman mı yeter zarife? Cahile hiç, kıymet verme. |
"Cahile hiç, kıymet verme." kesin katılıyorum. Çok ama çok anlamlı bir dize. İnsanın aklına "Ne zaman bir cahille konuştumsa yenik düştüm." sözünü veya "Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?" ayet-i kerimesini getiriyor. Bu zamanda hasta doktordan, suçlu polisten, öğrenci öğretmenden, personel müdürden, cahil alimden daha güçlü. Böyleyken suç oranlarındaki artışın nedeni tartışılıyor da tartışılıyor. Başlar ayak, ayaklar baş olunca olacağı bu. Ne tartışıyorsunuz. En iyi bu tartışmaları sürdürenler bu şiiri okusunlar. Okunası, yaşanası şiir. İnşallah amacına ulaşır
Çok ama çok güzeldi. Olursa da böyle olur. Tebrik ederim...