Bir gece
Ve sonbahar...

Sesinin yorgunluğu ağır bir kayaydı
Omuzlarımı çürüten..
Uyuyordun sılanın ötesinde
Annen özlüyordu
Başını okşayan sıcacık elleri uzağındaydı..
Yanında olmak istiyordum
Başın dizlerimin üzerinde
Ve yalnızca ellerimin sıcaklığı alnını serinleten
Olmuyordu...
Kalbimde yanan ateşi hissetsen
Belki...

Karnına saplanan ağrılar
Kalbime saplanıyordu
Yüreğimin ince sızısı oluyordun..

Uyuyordun benim çok uzağımda
Sen uykusuz kalışlarım oluyordun
Özlüyordum
Saçmaydı belki
Görmemiştim seni
Ama seviyordum işte
N’aparsın...
Özlüyordum,
Soğuk rüzgarlar esiyordu mesafelerin ardında
Çıplak kelimelerin taşıdığı..
Yalnız kalıyordum
Sevmeyi isterdim diyordun
İstemiyordun oysa
Ve ben yine özlüyordum
Sonra yalnız kalışlarım oluyordun..
Merak ediyordum
Küçücük ayaklarını
Yakıcı bakışlarını
Sıcacık ellerini
Hayran olduğum gülüşünü
Seni..
Yarım kalacağım an’ı düşünüp
Hüzne gömüyordum yüreğimi
Kalbim seni çağırıyordu
Duyuyor muydun ?
Duyuyor musun ?
Sonbaharın soğuğu muydu
Buz kesmiş kelimeler miydi
Üşüten, bedenimi
Ruhumu..

Hissiz kalıyordu ellerim, ayaklarım
Saplanıp kalıyordu ecel gelmişçesine ruhum bir köşeye
Hayat feri gitmiş gözbebeklerimin önünden geçiyordu
Burun buruna kalındığında gitmelerle.

Özlüyordum
Sonbahar gelmişti
Ama bize..

Üşüyordum
Sonbahar gelmişti...

İsmail ALTIN