SUSTUgiden belki gelir diye gözleri dalmış mavi gökyüzüne,, sahilde çıplak ayaklarını kum örtmüş rüzgar vurmuş yüzüne elini koymuş yanağına gözlerinden hayat damlıyordu elinde siğarası her çektiğin de yüreğin de ufuk yanıyordu sesizliği martılar bozmuştu uzaklarda bir gemi geliyordu, kaldırdı başını baktı ufka sirenler için de sevdiği geçiyordu elini kaldırdı salladı amma karşılık bulamadı incildi ruhu dal gibi kaldı orta yerde akıttı içinde ki zehri tuttu evin yolunu horlanarak yaşamak ne demek öğrendi sustu Sustu hayat darbesine sustu İrfan KÖKTEN |