BİR DAMLA KANHayalden öze akan, bakışın özün senin. Anladım ki canımsın, fedadır sana bu can. Parmağımdaki nişan, vuslata sözün senin. Kesseydim o parmağı, akmazdı bir damla kan. Her gidişin seraptı, hepsini hayra yordum. Hicranın sebebini, kuzuya kurda sordum. Ayrılık ateşini, sevdan ile yoğurdum. Yak’saydım şu kalbimi, akmazdı bir damla kan. Mahşer bile duydu yar, cümlesini saymasam. Cehennem olsun ömrüm, ahını duymadıysam. Yollarını gözleyip, günleri saymadıysam. Can verseydim o yolda, akmazdı bir damla kan. Nice kışlar geçirdim, yüreğim kaldı ayaz. Neye siyah dediysem, siyahlar oldu beyaz. Her mevsimi gördümde, görmediğim bir tek yaz. Hançer olsa bana yaz, akmazdı bir damla kan. Hakkın bana sunduğu, en büyük nişanımdın. Aşkından tat aldığım, sevdiğim kadınımdın. Canına can kattığım, canımdın, cananımdın. Lal olup da sussaydım, akmazdı bir damla kan. Mehmet Fikret ÜNALAN |