Ya gel gönül han’ımda ebediyen hancı kal
Ya uzaklaş dünyamdan, ömrümce yabancı kal

Kaç mevsim daha sürer bu işkence, bu zulüm
Hayalini sevmeye kalmadı tahammülüm

Kolay mı sanıyorsun, seni sensiz yaşamak
Tarumar bir yürekte yokluğunu taşımak

Kolay mı, yapayalnız yürümek seherlere
Hain karanlıklara, çarparak milyon kere

Senin yanaklarında kahkahalar büyüyor
Vicdanın yalanlarla, masallarla uyuyor

Bense kör zindandayım hicranımla baş başa
Öfkemi kazıyorum dokunduğum her taşa

Ansızın çığlık kopar, garip olur gökyüzüm
Bir yüzüm Eylül kalır, Şubat olur bir yüzüm

Düşlerim paramparça gülüşüm öksüz, yetim
Kimsesiz kuytularda ağlar masumiyetim

Reva mı sağken daha, har cehennemde yanmam
Reva mı ki her düşten kan ve revan uyanmam

Hüzünler çekiliyor ruhuma perde perde
Gözbebeğim kanıyor sözün bittiği yerde

İnan ki ah etmeye bile dönmüyor dilim
Aldığım her nefeste can çekişiyor ölüm

Duvarlar birer birer üstüme geliyorlar
Senin sevda yurdunda ne işin var diyorlar

Mülteciyim, göçerim, ne yerim var ne yurdum
Bütün saatlerimi insaf vaktine kurdum

Ya gel gönül han’ımda ebediyen hancı kal
Ya uzaklaş dünyamdan, ömrümce yabancı kal

S.U.

Serkan Uçar

01.12.2012