1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1165
Okunma
Beyaz gülüm...
Gönül bahçemdeki bem beyaz bir gül o
Koparmaya kıyamam kendine has bir gönül o
Koparsam benim olurdu
Bilirim o zaman elbet solardı
Dalında kalmalı hep yaşamalı…
O, dalın bir parçası olmayı seviyordu
Bense dalda bir gül olamazdım
Ne o benim, nede ben onundum
O yüzden hep boynu büküktü
Ağladım kökü sulansın diye
Gözyaşlarım yetmedi…
Aklıma geldi! O benim gönül bahçemdeydi
Zaten hep o benim, bende onundum
Sadece ondan fazlasını beklemiştim…
Sevmek koşulsuz olmakmış
Var olanla yetinmek…
Bana armağan olan eşime armağandır…
İlker DOĞANAY
01/12/2012
5.0
100% (1)
Cevap Yaz