İRONİ
Senin mahpushanenden hücre verseler bana
Şerefsizim istifa ederdim özgürlükten Sensizlik yüreğimde zaten dokunmabana Hasretler kaldırılmış olurdu yürürlükten Sabahı yok edeni yüreğinden vururdum İsterim ki gözlerim gözlerinde uyana Senin göz bebeğinde saati durdururdum Yılların hiç hükmü yok özgürlüklerden yana Kazanda gurbet kaynar istim üstüne istim Kimyası değişiyor iltica etmiş yüzün Tırnağımla kazıdım hasreti santim santim Altından çıkıverdi altın sarısı hüzün Yatmasam bu imkânsız ironiyle her gece Yüz bin kere intihar ederdim sabaha dek İyi halden çözüldü çözülmeyen bilmece Kaçırdım martıları üstümde kaldı güdek 30.10.2012/Samsun İbrahim COŞAR |