Bu ne güzel bir şiirdi. Ne güzel rastladı. Fon resmindeki bebecikler de dünyanın şekeri. İnsan "Allah benim canımı alsın; bunlara hiçbir şey olmasın!" diyor, resme bakınca. Çok güzel, çok keyifli bir şiirdi.

İlk dörtlükte Yunus Emre'ye vurgu yapılırken son dörtlükte Atatürk'e vurgu yapılmış. Fakat bunların hayata bakışları, yaşam biçimleri farklı. Yunus Emre "Şeriat, tarikat yoldur varana / Hakikat, marifet andan içerü" diyerek şeriat, tarikat, hakikat, marifet kavramlarını savunmuş ve yaşamıştır. Tasavvufi bir yaşayış biçimi vardır. Her şeyi din-İslam çerçevesinde düşünür ve yaşar. Bunun hiçbir istisnası yoktur. Atatürk ise Laik bir anlayışa sahiptir. Şeriat kuralları(Ahkam ayetleri, Sünnet, İcma, Kıyas ile sabit İslam hukuk kuralları) yerine Laik kuralları tercih etmiştir. Bunların kaynağı da Roma'dır. Yunus Emre vahyi, Atatürk ise aklı üstün tutmuştur. Çocuklar her ikisinin izinden birlikte gitmeyi başaramazlar. Yunus Emre gibi dini/tasavvufi bir hayat biçimini benimseseler, vahyi esas alsalar Laik olamazlar; Laik olsalar dini/tasavvufi yaşayamazlar. Değil tasavvuf dini yaşayışın ilk basamağında yer alan Şeriatı dahi yaşayamazlar. Çünkü şeriat Atatürkçü düşünce ile bağdaşmaz. Bu bakımdan şiirinizin anlam bütünlüğünü gözden geçirmenizi tavsiye ediyorum acizane.

Selam ve saygılar sunarım...

tebrikler kıymetli hocam....gerçektende akıl üstündür nefisten.....YÜCE ALLAH AKILI VE DÜŞÜNMEYİ BİZ İNSANLARA VERDİGİ İÇİN NE KADAR ŞÜKÜR ETSEK AZDIR...gönül sesiniz daim çaglasın.güller içinden selamlar.

yüreğine sağlık adil bey güzeldi kalemine sağlık tberikler