ulu bir çınar vardı
birde minik serçe
dalında cıvıldadı , ulu çınarın serçe
mutluydu,güneşi görmüştü .
ulu çınarın dallarında ısınmıştı yüreği .
minik serçe cıvıldadıkca cıvıldadı,şarkılar söyledi , şiirler okudu ulu çınarın dalında aniden gök gürledi !
çıktı fırtına
ulu çınar çatırdadı !
sallandı dalları sağa sola
gökyüzü karardı,tutunmak istiyordu minik serçe çınarın dalına
çırpındı durdu.
tutamıyordu ulu çınarın dallarını
tutunamıyordu.
birazdan düşecekti,
oysa ne mutlu olmuştu .
şiiri yarım kalmıştı
tamamlayamamıştı
ve ...işte düşüyordu !
kanatı kırıldı minik serçenin
uçamadı bir daha
ne yarım kalan şiirini tamamlaya bildi
nede ulu çınarın sıcaklığını bulabildi
o , şimdi bir ağacın kavuğunda
anılarına sığınmış
ulu çınarı , sıcaklığını düşlüyor .