ÖĞRETMENİM...

Sana geldim.
Hayranlığımı ve saygılarımı sunacaktım.
Hayran olduğum çok doğruydu, saygı duyduğum da...

Yıllardır aktardığın, nazikçe bize doğru akmasına izin verdiğin,
kendine olan saygının, bizde biriken yanını gösterirken, yüzündeki
mutluluğu görmekti gayem...
Sana nasıl çoğalmışlığını gösterecektim.
Ben, bir parçasıyım diyecektim çoğalmışlıklarının.
Ben senin parçanım!..
Ben senim!
Ben, sen-im diyecektim, hissettirmeden, aslında hissetmeni isteyerek...

Yitik beni bulmaya geldim diyecektim!..
Beni bulup, ekip yine gönül bahçelerinden birine, ya da hiç değilse bir saksıya...
Senin gibi ben de kendimi çoğaltmaya geldim...
Senden bir dal, bir kelam aşıla bana...
Sen sende beni; sen bende beni çoğalt!..
Yo, yo!
Sen bende seni çoğalt...
Çiçek kokuları gibi karıştı, çiçek gibi kokan duygularım birbirine...

O güzel şiirinize lâyık olamasa da, böyle dedim işte ben de.
Hocam izin veriniz lütfen, bu kez, sizin ve de bütün öğretmenlerimizin, çiçek bahçesi olan güzel yüreklerinizden öpüyorum.

Ahmet Çoban öğretmenim, yaşıyorsanız size de sesleniyorum, saygılarımı sunarak.
Şayet ebediyete ulaştı iseniz, size ve diğer ebediyettekilere de gani gani rahmetler olsun inşallah.
Boğazım düğüm düğüm oldu şu anda!..

Başarılarınız daim ve o altın yüreğiniz var olsun efendim.
iyi ki varsınız.
Saygımla selamlar... Sultan Yürük


s.yuruk tarafından 11/23/2007 5:55:33 PM zamanında düzenlenmiştir.