İsterdi ki
gönül isterdi ki ferahlamaya çalışsın o malum yerlerde
ıssız sokaklarında bile dolaşırken bunalım halindeyim deli deli kafasına vururken yine savunmasız yine yenik düşmüş bedenimi örttüğüm kanın giysisi bile delik deşik adımlarım hızlanıyordu biraz daha uzaklaşırken senden köprüye yaklaşmışım meğer atlamak aklımda yer ettiğinde bir ileri bir geri oluşan düşüncelerim hep karmakarışık boşvermiştim her gidişini yine bırakırken peşinde tanık her bir adımın sağlam olduğunu düşünecek ne var ayaklarıma giren şu sancı beni olduğum yere bağlarken yok artık bu kadar da değil ya bastığında toprak sarsılacak çekmeye çalıştığım anın yankısı feryat içinde haykıracak |