Yıkık Dökük Hayaller
nasılda akıp gidiyor zaman sensiz
bir gece yarısıydı başımı göğsüme koydum fısıldadım karanlığa çok uzaktı oysa sesime ses içime hüzün düştü sessiz kaldı duvarlar. yıkık dökük dört yanım sensiz üşüyorum gökyüzü öyle karanlık ki kimi zaman hüzün kimi zamanda hüsran bakıyor. sana öyle hasret kaldım ki bazı geceleri resmine baktığımda öyle gözyaşı döküyorum ki toprak bile ölüm kokuyor. gökyüzü öyle karanlık ki ardı ardına şimşek çakıyor kimi zaman sessiz kimi zamanda sakin güneş bir doğuyor bir batıyor ve ben ağlıyorum geçip giden bu zamana. bazen seni öyle çok özlüyorum ki o gün rüyama giren yıkık dökük albümlerde kalan anılar bile ağlıyorum birde üzerime düşen son bahar yapraklarına zamanın nasıl sensiz gittiğini hatırlatıyor bana kızıyorum duvarlarda sessiz duran gölgeme birde toprağa düşen gözyaşlarıma. gökyüzü bugünde küs bana yıkık dökük hayallerle uyandım... Hüseyin YANMAZ 25/11/2012 |
o gün rüyama giren yıkık dökük albümlerde kalan anılar
bile ağlıyorum
birde üzerime düşen son bahar yapraklarına
zamanın nasıl sensiz gittiğini hatırlatıyor bana
kızıyorum duvarlarda sessiz duran gölgeme
birde toprağa düşen gözyaşlarıma.
Anılar... yaşananlar asla unutulmaz hüzünlüydü. başaraılar saygılar.