Kıyamete beş kalaİsyan etti ayaklarım gitmiyor Demirlemiş bir vapur gibi Çakılıp kaldım kapında Bir gün gelecek Bir gün gülüm Ne zaman kalacak ne ölüm Bilinen ne varsa acunda Bir soluk olacak bir rüya Öğreten var ya öğreten Gösteren yada yaratan Toplayıp sandığına oyuncaklarını Bir daha oynamamak üzere Atacak alemin bir köşesine Bir gün gülüm Bir gün gelecek Oyuncaklıktan bıkan kuklalar İsyanı deneyecek Demirli bir vapur Saatta kaç mil yapar dersin Yürümeyen ayaklar Hangi parkurlarda kıracak rekorunu Çakılıp kaldık gülüm Çakılıp kaldık işte O şımarık çocuk Gene kırıp geçirecek ortalığı Kolu kopacak ağlayan bir bebeğin Bir sazın teli kopacak Kıyamet kopacak gülüm Kıyamet kopacak 25 Mayıs 1990 Eskişehir |
orfeo'nun suçu tabi...
delilikti, tanrıydı derken kafa mı bıraktı bizde!
(tarihe baktım zıplama)