GÖZLERİM YEŞİLIRMAKKösedağ eteğinde sevdadan alıp paye Sonsuzluğa uzanır bu ölümsüz hikâye Sivas’ın kuzeyinden düşüp ince bir yola Yürümüş gece gündüz vadilerle kol kola Antik Çağ’da Strabon İris diye söz etmiş Gökyüzü ona âşık, güneş ona göz etmiş. Geçtiği kasabalar selam verdiği köyler Davul zurna çalarak ona türküler söyler Köprülerin altından sessizce akıp gitmiş Tarihin aynasından sevgiyle bakıp gitmiş Almus’ta, Ataköy’de bent vurulmuş suyuna Yaradan ab-ı hayat karıştırmış soyuna Ey gözünün yeşili toprağa vuran nehir Ey sevdalar mülküne postunu seren nehir Sen ki Mihri Hatun’a şiirler yazdıransın Sen ki şehzadeleri bağrından sızdıransın Lokman Hekim seninle dertlere deva bulmuş Canlı cansız varlıklar seninle neva bulmuş Sen Ferhat’ın alnından damlayan alın teri Sen kirazın ve cümle nebatın harman yeri Yeşilırmak, sevgiyle coşup çağlayan nehir Aşkla Karadeniz’e koşup çağlayan nehir Bırak sakın anlatma gizlerim sende kalsın Ruhum sende yıkansın, gözlerim sende kalsın Aşık OBALI |