Kışın Hasret Senfonisi
Son salkımdan koparıp uzanıyorum hazana
Bulutlar yorgun, rüzgar esiyor aşkın peşi sıra Baharın cıvıltısını uçurmak istiyor kozadan Ağır ağır çekiliyor güneş bu savaştan Yorgun bir atlı görünüyor karşıdan Şaha kalkınca beyaz at, anlıyorum kışın çattığını Beyaz hiç yakışmıyor ağaçlara Tıpkı yarin saçına düşmüş aklar gibi Uzunca bir dereden baş gösteriyor dalgalar Bin bir surat geçiyor her bir damladan Yarin sesini duyuyorum sanki Dalgalar aracılığıyla, aşkı taşımaya çağırıyor beni Uzanıyor boydan boya kör develer önümde Merhem bulamıyor gönül bu koca eleme Dişleri dökülmüş yaşlı vampir gibiyim Başucumdasın ama susuyorum sevgine Çıplak ayaklarla koşuyorum karların üzerinde Kar soğuk diyenlere inat yanıyor ayaklarım Küçük bir iz bırakıyorum senin için Bahar izleri silmeden bul beni aşk için Kardan adamlar yapıyorum şimdi bahçeye Sen beni eritip gittin ya İnadına ecel kuşu oluyorum gariplere Eğer geri gelmezsen, silahın olacak güneşin ilk ışıkları Kar Bey’e |