Öğretmenlik hayatımdan....Değiştiremediğim hayatlardan....Çocuktu onlar,bilmiyordu yaşamadan...Lastik ayakkabısı yırtık,neşelilerdi yılmıyorlardı soğuktan... Karabasandı kar,her yıl ziyarete gelen,yolunu yolcusunu alan....

Ağlamak, fark edince farkı,
Düşününce yetmezleri,
Sıfırlanınca beklentiler,
Kalmayınca verecekler..
Bitince nefesin.....

Bir dert,bin dert olacak
Beyazlarla gelince azılı ayaz.
Karlar, iştahlı ; köyleri yutacak.
Kaç ayağı çıplak ağlayacak?
Yastığı koynundaki ihtiyar,
Damda delikler,zamandaki açıklar
Yürekteki yaralar nasıl kapanacak?

Ağladım,yıkadım yaşımla dağları
Ellerim buz,ellerim tunduralı....
Kızıl ufuklar,sarı güneş
Saklayacak gibi soğukları.
Kanıyorum aptal aptal
Belki bu sefer olmaz,
O küçük kır çiçeğine kıyamaz
Esmez belki rüzgarlar...

İçine doğmuşsan soğuğun
Yaşarken kurumuşsa gözlerin
Göremezsin kifayetsizliği...

Yalınayak kara basarak
Yürüdü çocuk;
Hayat bunu sunmuştu
Arkasına bakmadı....
Soğuk daha insaflıydı babasından.

Azar azar aktı zaman
Ölüme yuvarlandı ümitler.
Namluya kurşunu sürdü
Patır patır düştü çocuklar
Kaçını öldürdü bilinmez
Soğuğun tetikçisi zatürre..

Bembeyazken ortalık
Eli kesildi çocuğun
Damla damla dondu kan.
Koşarken ağlamadan
Kayboldu izler,her şey yine sıradan..
Kış adaletle dağıttı soğuğunu.
Ağlamak neydi, ağlıyor muydu kuşlar?
Ve donuyorsa bütün yaşlar...