GÖNÜL BORCU
Her şey yaşanır biter. İnsanın içinde bir çeki taşı kalır. İşte Aşağıdaki şiirim tüm yaşanmışlıkların ardından kalbimdeki o çeki taşının kırıntılarının bütününden oluştu.
İklimler değişmiş, mevsimler hep güz Hazan yaşanıyor senin kutbunda Sen gittin gideli huzura henüz. Ermedim diyorsun son mektubunda. Her şeyi anladım gittiğin vakit O gün vurdum gönül kapıma kilit İnan hiç kimseye bir nebze ümit Vermedim diyorsun son mektubunda. Bir gün olsun sürmedim senden sefa Aşkıma yapmadın hiç ahde vefa Hayret ettim yıllar sonra ilk defa İhya ediyorsun son mektubunda. Ayyaş mı olmadım kumarcı mı ben Bekledim halimi sorsun diye sen Kimseye dağ gibi şu borcumu ben Demedim diyorsun son mektubunda Kapattım gönlümün lale devrini İçtim her gün hasretinin zehrini Senin için zulmün ben her cevrini Denedim diyorsun son mektubunda Seni incitmek mi? Bir daha asla Şöyle bir kendinle beni kıyasla Bir gönül borcunu, bir ömür yasla Ödedim diyorsun son mektubunda |