çocuk oyunu değilmiş aşk
Saklanmadım bu kez
Aşktan , sobelendim Sonra körebe oldum birden Tanıdım seni Herkesin içinden Köşekapmaca oynadım mutlulukla Hep bir adım uzağımda kaldı Mutluluk . Yerden yükseldi ayaklarım Hatta yürüdüm bulutların üstünde Ayrılık geldi bir gün Aniden , gerçekti Şaka değildi. Mendili kaptım Çok ağladım kuytu köşelerde Yüreğim yandı kor ateşlerde Uçurtmanın kuyruğuna bağladım umutları Rüzgar gülü dağıttı toz pembe bulutları Büyüdüm artık çocuk değilim Yalnızlık geziyor şimdi Dün sekerek koştuğum sokaklarda..... |