GÜN IŞIĞIMbiz aşkı yazarak değil, yaşayarak öğrendik.. Mevsim sonbahar Keskin bir yosun kokusu var havada -genzim yanıyor- Baharın yeşilini arıyor gözlerim Bozulmuş bahçelere Sararmış yapraklara bakınca içim acıyor Güllerin yaseminlerin kokusunu Birde senin karanfil kokunu özledim Beni sevmeni özledim Yıllar sonra ıssız bir koyda Mavinin en uç noktasında ellerimizin birleşmesi İhtimaller dahilinde bile değilken şimdi Gözlerinde denizi seyrediyorum Mevsim yine sonbahar Hava soğuk yağmur yağıyor ıslanıyoruz kimin umrunda Martılar bile bıraktığımız yerde bekliyor sanki Ürkek, ıslak bir garip bakıyorlar Gözyaşlarımız birbirine karışırken Bu kez martıların komik hallerine gülemiyoruz Nefeslerimizle birbirimizi ısıtmaya çalışırken söz veriyoruz Ellerimizi bir daha bırakmayacağız Ayrılığın diyetini peşin ödedik biz yıllar önce İzin vermeyeceğiz bizi ayırmak isteyen kadere Ayrılık yok -bu sefer olmaz- Sen vav olacaksın ben elif gibi dik duracağım Kafa tutacağız hayata Daha önce de söylemiştim demekten nefret ediyorum ama Biliyordum bir yerlerden kırılacağımızı Fırtına bir kez daha vurursa Şiddetine dayanamayız dağılırız Bir kaç dal kırılmakla kalmaz Kökünden sökülür hayat ağacımız Nefessiz kalırı z -yapma yâr- Puslu pencerenden dünyama bakmaktan vazgeç Hatalarını bana yüklemekten bıkmadın mı hâlâ Vurursan bir daha - gözlerindeki denizi geri alırım- Yüreğine basar geçerim Can kayığının rotasını çevirir Menzilinden çıkarım -yaktırma gemileri- Gönlümün değişmez kıblesi Taşırma suyun öfkesini-restini görürüm- Yıkılırsa bend Altında kalır -boğuluruz- Soluksuz bırakma bizi Yüreğimde yas var Ömrüme nefessin demişken -ağyar olduk yâr- Efkârımdan sızlayan gönlümün serzenişleri say Bu nokta atışlarını Bitir öfkeni soluma zehrini Gülümse gün ışığım Aşkın tek makamı var Düş kahramanı değil gerçeğiz yâr DENİZ_DERYA 35 |
güzel vurgulardı tebrik ederim