Dediler Kır Ar'ını...
Tutamasın elleri kurusun ki mısrayla
Yazamasın kalemler hicranları yarına Vesile bil niyazı sen hazreti Yüsra’yla ’Yeter!’ desin namerdin el koysun zararına. Bizmiydik vefasızın yüreğinden su içen Bizmiydik o hasretin iklimlerinden geçen Aşkı libas eyleyip bizmiydik kefen biçen Baktık mı bir kez olsun zararına karına? Sarp demedik yokuşu canhıraşla tırmandık Dikseler de çöllere vaha açan dermandık Olsun dedik aşk ile yazılmışa fermandık Atmadılar mı yine olmazın süruruna? Ne diye hazan ettik aşkın yeşil bağını Ne diye yaşattık ki ölü olan sağını Yağmalayıp yakarken aşkın yüce dağını Acındı mı tek bir gün sevdanın gururuna? Verdiler mi hakkını vebalinde pişenler? Azaları sızlattı kurt olup üşüşenler Yem etti kurda kuşa makberleri deşenler Mıh diyerek çaktılar dediler ’kır’ ar’ını. Yükseldikçe arş boyu utanmaz mı günahlar Ukbayı inletmez mi kubbe sarsan bu ahlar Daha nasıl dirensin uğursuza cenahlar? Çıkartmışken ’vur’ emri onurun firarına. Ölülerle karıştık mefta oldu sineler Açılmadık yürekte büzüldükçe mineler Başımıza yıkıldı zül olan viraneler Asumanı deldiler olurun kararına. Yasemen Akyürek Hüzünlü Kasım Ankara 2012 |
Açılmadık yürekte büzüldükçe mineler
Başımıza yıkıldı zül olan viraneler
Asumanı deldiler olurun kararına.
Kaleminiz yüreğiniz var olsun.Harika bir eser
nefis bir duygu seliydi.Eserinizi kutluyor saygılar
sunuyorum..