VATANIM, ANAMKüstün mü yavruna sen kutlu diyar? Neden rengin soluk, ey ‘Gül-ü Rana’m? Sularım çekilir, ciğerim kanar. Mahzun bakışında tükenir kelam. Türkiye’m; cennetim, vatanım; anam. Her bir damarında İrem Kevseri. Uğrunda milyonlar bıraktı seri. Alparslan, Mevlana, Yunus eseri, Solmasın alnıma sürdüğüm kınam. Türkiye’m; cennetim, vatanım; anam. Seksen bir ilinde ecdadın tuğu, Kızıl seherlerin, nebi soluğu. İhanet kesmesin bu yolculuğu. Çökmesin ay yıldız tavanlı binam. Türkiye’m; cennetim, vatanım; anam. Sen ki türkülerin en bakir adı. Sen uçan turnanın kırık kanadı. Ve sen Anadolu, Dünya muradı. Sen, aziz toprağa yüklenen anlam. Türkiye’m; cennetim, vatanım; anam. Sen; şarkın ve garbın tek iftiharı, Sen; suskun dillerde ‘Hüzzam Kararı’, Âlem-i İslam’ın son bergüzarı, Sen; Resulullah’ın aldığı selam. Türkiye’m; cennetim, vatanım; anam. |