ADIN SAKLI GÖZYAŞIMDA
Gözlerimde yanan bir sevdaydın içimde
Ateşini gözyaşımla söndüremedim Yokluğun gazel olup durdu dilimde ’Seni’ çalan bir türküye döndüremedim... Ne kaçmasını bildim kendimden Ne de sen kaç gel Bir ömürlük aşk demledim ikimizden Diyemedim... Yolunda yol olmaya razıyken gönül Yokluğuna yolcu oldu , hasretini yük ederek Senden sonrasını saymadı ömür Sensizliğe kalışım karışıp gitti yıllara Ruhumu yordu ,yar etmedi beni bana Alışırsın denilen saatler yalancı Hiç bir vakte sığmadı bu arsız sancı Zaman , kandığım en büyük yalan Geçmedi Geçmedi işte İçime bıraktığın yaran Gözümde yaş Bakışımda hala o eski telaş Bir türlü unutmayı öğrenemedim... Susturup dilimin ağıt yakan sesini İçimi,içime döküp ağladım Canımın acısı düştü saçlarıma Gözlerime eylül yüklü yağmurlar Hasretin dilendi bakışlarımda Yüzüme bıraktığın hüznü Güldüremedim... Söküp aldığın günden beri kalbimi yerinden Yaralarımı sarmak gecelere kaldı Kırıldı sabahın dalları ellerimde Uykularım uykusundan uyandı Koynuma aktı karanlık en kirlisinden Güneşin soldu yüzü Yastığıma gün doğmadı Ayaz vurmuş özlemimle Sonbahar kuşları gibi kala kaldım Ne göçebildim senden ne de geçebildim Sararan mevsimlere attım gençliğimi Bıraktığın acıyı memleket bildim... Dönüşüne umudum yok Sen gidişini kıyametten say Ah! Adından ırmaklar geçirdiğim... Dönüşüne umudum yok Sen gidişini kıyamete say Ah! Adını İstanbul diye sevdiğim... ARZU KARADOĞAN 14 Kasım 2012 k@lbinin £lind£ k@l£m ols@ |