Kim demişki korkuyorum hanımdan
Az sesimi kısıyorum o kadar
Kazak olmak mühim mi ki canından
Görür görmez pusuyorum o kadar

Oda benim gibi bir insan fakat
Görünce dizimde kalmıyor takat
Günde yerim dört tekmeyle beş tokat
Sırtımı az yasıyorum o kadar

Ev işiyle geçer bütün günlerim
Her emrini bir işmardan anlarım
Konuşurken sükut eder dinlerim
Sus deyince susuyorum o kadar

Ayda bir kez kesin başım yarılır
Çok kızarsa kaburgalar kırılır
Doktor bilmem sınıkçıda sarılır
Azıcık kan kusuyorum o kadar

Dokuz günde dönmez gittiği yerden
Savaş çıkar savaş çattığı yerden
Emirler yağdırır yattığı yerden
Kes deyince kesiyorum o kadar

Hürmeti kadere boyun bükerim
Gözlermden kanlı yaşlar dökerim
Senelerdir bu çileyi çekerim
Kaderime küsüyorum o kadar