0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1343
Okunma
Ben sensiz geçen her günü eziyet olarak gördüm,
Seni; sevmesen de sevmeyi büyük bir meziyet saydım.
Ne yapayım aşkla yanarken kalbim, kördüm.
Ben ne tam olarak yaşadım nede öldüm.
Ne kadar anı defterim varsa hepsini gömdüm.
Yazdığım onlarca şiiri, hunharca katlettim.
Belki bir kelimesi bile seni alakadar etmese de,
Üzerine alınacağından korktum.
Farz-ı misal hepsi senin için yazılmış olsun.
Düşünsene kendini ne kadar heder ettiğini.
Hele ki kendini sevdirmeyi becerememiş benim için.
Bir damla gözyaşı akıtmana tahammül edemem.
5.0
100% (1)
