KAMBER...Sabahın erken saatleri, Kamber’in elinde içkisi. Kamber, parkta sessiz, sakin, Sadece köpeklerin sesleri. Kamber yudumluyor şarabı, Her sabah bıkmadan,usanmadan, Aynı saatte parkın sessizliğinde. Ara verir, Kamber öğle saatlerinde, Bir süre uykuya dalar, ağacın gölgesinde. Öğleden sonra birkaç kişi, Kamber’e eşlikte, sohbette, Sohbet koyulaşır parkta, Akşam sefasının zevkinde... Kısacık boylu ,zayıfmı zayıf, Küçücük adam Kamber. Sokaklar, kaldırımlar yatağı, yuvası. Herkesle arası bir o kadar da iyi. Seviliyor, seviyor da Kamber, İnsanı, hayvanı, şarabı.... Bir sabah parkta, Kamber yok ortada. Duyduk ki hasta, hastanede. Dayanamadı o kadar içmeye, Ne yüreği, ne ciğeri... Geçti on gün aradan , Bir sabah Kamber yine parkta. Elinde şarabıyla sabahın sefasında. Büyüklerim derlerdi hep, Acı patlıcanı kırağı çalmaz diye... Ne kadar doğrudur bu sözler, Söylenir, söylenecek dillerde.... Ama bir gün Kamber, Hiç gelemeyecek, ne sokağa, ne parka... Kimbilir yerinde başka başka,Kamberler, İçmeye devam edecekler, parkın sefasında. Hayatın çarkı öyle, ya da böyle, Sürüp gidecek yaşamın noktalandığı yerde... 25.09.2007 Canan Sanlı Not: Kamber 2008 yılında ,hayata veda etti.Ruhu şad olsun.... |
Yüreğine sağlık ...