yüzümü gömdüm gözlerinin mezarına
düştü gözlerim peşine
arkana bakmadan giderken sen kirpiklerim hikayesini paylaştı duyguların nehrinde çağlayan pınar köprü oldu kanadında kuş bir sıyrılıştı tutunurken sana metafor arasından yoğunlaşmış duyguların günlüğü ve arasında saklanan kurumuş gül hikayesi yada soluk siyah beyaz resimler hatırası silindi usumdan dizili isimler kendi çehresinde senden izler saklanır arkasına kendini gizler gel ey diye sayıklarken hergece gündüzü dönüştü garip bilmeceye yüzümü gömdüm gözlerinin mezarına hep sayıklarken varlık yokluk arasında |