Açılsın eller
Eğreti bir çatının altında
Ağır aksak yaşarken Nasıl hayatta kalınır bilemeden Öğrenemeden Göçüp gidersin bir gün bu dünyadan İyisimi aslına dön Özüne dön Uyan ey İnsan! Neden niçin diye soramadan Solar avuçlarında zaman Yakalamadan seni o hazin son Kabzedilmeden ruhun Allah’ı zikretsin dilin İhlas ile Yaradana şirk koşmadan Vaktidir Dua ,dua yalnızca ona dayan Ufku görebiliyorken henüz Ve duyabiliyorken kuşların sesini Zülmetme nefsine Açıktır tövbe kapısı Haydi seni bekliyor Rahman, ey başını çekinmeden geç o kapıdan. Dilruba Emine Genç / 11 Kasım 2012 |
Son nefeste bir mum gibi sönmesi.
İşte o başlangıç,
bekliyor olacak ilahi yargıç.
Tebrik ederim.